Neurodiversiteit op de werkvloer – volledig jezelf zijn bij Lister
16 juni 2025
Op 16 juni is het World Neurodiversity Pride Day – een dag waarop wereldwijd de meerwaarde van neurodiversiteit centraal staat. Neurodiversiteit verwijst naar de natuurlijke variatie in hoe mensen denken, leren, voelen en zich gedragen. ADHD, autisme, dyslexie, hoogbegaafdheid, hooggevoeligheid en andere vormen van neurodivergentie maken daar deel van uit. Naar schatting is 15 tot 20% van de bevolking neurodivergent.
Iedereen zichzelf
Bij Lister vinden we het belangrijk dat iedereen zich thuis voelt en de ruimte krijgt om zichzelf te zijn – ook als je brein net even anders werkt dan de meeste mensen. Hoe is het als je neurodivergent bent en je werkt voor Lister? Lude vertelt haar verhaal en wat haar helpt om het beste uit zichzelf te halen. Ze werkt als herstelcoach en kwartiermaker bij het gebiedsteam Utrecht Zuidwest.
“Ik ben een doener met een warm hart en een vol hoofd”
‘Eigenlijk drong het pas 2 jaar na mijn start bij Lister tot me door: mijn manier van denken en doen kon weleens met ADHD te maken hebben. Ik zag mezelf vooral als iemand die snel dingen vergeet, chaotisch en druk is – maar ook als creatief, spontaan en empathisch. Pas later vielen de puzzelstukjes op hun plek.
Ik vraag me nog steeds weleens af: waar houdt Lude op en waar begint de ADHD? Binnen mijn familie herkenden we bepaalde eigenschappen al generaties lang. Die neurodiverse kant zat er altijd al in; we noemden het een ‘familietrek’. De uitdagingen schreef ik dan ook vaak toe aan mezelf.
Naast ADHD heb ik ook dyslexie – een combinatie die vaker voorkomt. Toch heb ik mezelf jarenlang lui of slordig genoemd. Dat leidde tot faalangst. Ondanks mijn universitaire opleiding bleef ik onzeker over wat ik kon. Mijn denken ging snel, maar mijn schrijven bleef achter. Ik was streng voor mezelf. En mijn omgeving soms ook. Die constante (zelf)verwijten hebben effect gehad op mijn zelfbeeld.
“Wat voor jou normaal is, zie je zelf niet”
Volgens onderzoek van Dr. Dodson hebben kinderen met ADHD tegen de tijd dat ze 10 jaar zijn al 20.000 keer meer negatieve boodschappen gehoord dan hun neurotypische leeftijdsgenoten. Dat laat iets zien van het effect op je zelfvertrouwen. Ondanks mijn masterdiploma voel ik me dan ook nog vaak onzeker. Het imposter-syndroom is een bekende ‘vriend’ in mijn hoofd.
Het is lastig om jezelf te vergelijken met anderen. Wat voor jou normaal is, zie je zelf vaak niet. Het is zoals ze zeggen: “het laatste wat de vis ziet, is het water”. Het label ADHD helpt me om te begrijpen hoe mijn brein werkt en om daar woorden aan te geven. Het opent gesprekken over wat ‘normaal’ voor iemand betekent. Dat levert verrassende inzichten op.
“Lang zag ik mijn kwaliteiten niet”
Ik ervaar regelmatig een gevoel van onmacht, omdat dingen niet blijven hangen. Het is frustrerend om constant de stress te voelen dat ik misschien een taak vergeet. Als iets uit mijn directe blikveld verdwijnt, is het weg – hoe belangrijk het ook is. Levensverhalen onthoud ik moeiteloos, maar concrete acties verdwijnen zodra mijn aandacht verschuift. Dat gaf me lang het gevoel dat ik niet attent was.
Wat vanzelf goed gaat, voelt soms niet als een persoonlijke verdienste. Taal en rekenvaardigheid zijn niet mijn sterkste kanten. Waar mijn echte talenten lagen, bleef lang onduidelijk. Pas de laatste jaren zie ik: niet iedereen kan wat ik doe. Ik ben sterk in verbanden leggen en echte verbinding creëren. Ik dacht altijd dat ik met geluk overal een een beetje gemiddeld in was. Nu lukt het me steeds beter om te genieten van de unieke bijdrage die ik lever.
“Mijn team is mijn belangrijkste hulpmiddel”
Om mijn ADHD in mijn werk te ondersteunen, gebruik ik verschillende strategieën. Zo is Trello essentieel om overzicht te houden van mijn taken en ideeën. Mijn digitale agenda is heilig; herinneringen 10 minuten voor elke afspraak helpen me om op tijd te schakelen. Als ik een taak krijg, plan ik die meteen in mijn agenda en werk ik rapportages direct bij. Uitstel betekent vaak: vergeten.
Maar mijn allerbelangrijkste hulpmiddel is zonder twijfel mijn team. Mijn collega’s kennen mijn sterke kanten én mijn valkuilen, en accepteren beide. Ze geven het aan als ik te veel hooi op mijn vork neem. Hierdoor kan ik het beste uit mezelf halen.
“Ik werk vanuit mijn hart”
‘Mijn kracht ligt in mijn empathie. Ik zie mensen zoals ze zijn, maak oprecht contact en ga graag tot de kern van iemands verhaal. Ik geloof in nabijheid – dat je als begeleider naast iemand staat en meeloopt in diens herstelproces. Soms zit dat in iets kleins, zoals samen een dagje naar het strand te gaan. Dit kan veel betekenen in iemands herstel.
Tegelijkertijd beleef ik mijn emoties heel intens. Ze komen heel snel op en kunnen lang blijven hangen. Dat kan pittig zijn in het werk. Ik vind het moeilijk om me af te sluiten voor zware emoties. Ik kan intens blij zijn voor iemand of juist heel boos worden, bijvoorbeeld bij onrecht. Ik kan wel eens jaloers zijn op mensen die een zekere mildheid kunnen bewaren. Maar mijn gevoeligheid is ook mijn kracht – die neem ik mee in het contact met cliënten.
Er is ruimte om jezelf te zijn bij Lister
Ik vermoed dat veel mensen die in de zorg werken ergens op het neurodivergente spectrum zitten. Dit werk is dynamisch, intens, afwisselend – en geeft veel dopamine. Dat past goed bij hoe mijn brein werkt.
Ik ben blij dat ik werk in een fijn, gebalanceerd team. Neurodiversiteit wordt bij ons niet als iets negatiefs gezien of weggestopt, maar als een waardevolle eigenschap. We zijn heel open en geven elkaar advies – gevraagd en ongevraagd. We delen ideeën en houden elkaar scherp, altijd met de best mogelijke zorg als uitgangspunt. En als er spanningen zijn, praten we erover. Ik kan hier echt mezelf zijn – met mijn soms maffe, soms briljante ideeën. Dat geeft rust én werkplezier.’
Wil je meer weten over hoe wij bij Lister bezig zijn met (neuro)diversiteit en inclusie op de werkvloer? Neem gerust contact met ons op of bekijk onze vacatures.
Het laatste nieuws
Lister was op de Pride in Utrecht: ‘Blijf jezelf, je bent leuk zoals je bent!’
Lister-verhalen vertaald naar expositie in Utrecht
