‘Ik kan me verplaatsen in iemand uit een niet-Nederlandse cultuur’
Marloes is woonondersteuner bij Lister Hoograven. Ze is getrouwd met een Surinaamse man en hebben een zoontje. Marloes studeert Social Work.
‘Ik heb ADHD en daarin verschil ik van collega’s. Niet zo veel van cliënten omdat velen van hen ook die diagnose hebben. In mijn vriendengroep ben ik een van de weinigen met ADHD, al zit daar wel veel neuro-divergentie. Daarnaast ben ik getrouwd met een man met een migratieachtergrond. Ik heb ook overgewicht. Daar ben ik niet trots op en dat maakt me ook kwetsbaar. Ik heb het gevoel heb dat er extra op mij gelet wordt, bijvoorbeeld als ik eet. Ik heb zelf ook ADHD-trajecten gevolgd, dus daarin kan ik anderen makkelijker begrijpen, ook als iemand wat drukker is in zijn hoofd of op een bepaalde manier reageert.
Vanuit mijn relatie denk ik dat ik sneller mensen uit een andere cultuur kan begrijpen. Ik kan me makkelijker verplaatsen in de normen en waarden van iemand uit een niet-Nederlandse cultuur. Ik denk dat ik daarin kan zien wat er gebeurt, zonder te oordelen. Cliënten hoeven daardoor minder uit te leggen. Een cliënt vindt het bijvoorbeeld ook fijn om met mij te praten over de band met zijn moeder: ´jij begrijpt dat, want jouw partner is ook Surinaams´.
ADHD-gerelateerd snappen mensen mij regelmatig niet. Ik denk dat zij me irritant vinden. Ik slik wel medicatie alleen dat onderdrukt niet alles. Ondanks dat ben ik wel gewoon Marloes en ADHD hoort bij mij. Omdat ik de ander graag wil laten zien dat ik ze snap, vertel ik vanuit eigen ervaring wel eens wat. Dat kan voor een cliënt lastig zijn, omdat ik lang van stof ben. We mogen in de hulpverlening wel nog wat beter worden in elkaar accepteren. Ik zou wel in gesprek willen met mijn team over hoe ze staan tegenover verschillen. Dat zou echt verbindend kunnen zijn.’
Lees nog meer ervaringsverhalen
“Ruimte maken voor hen die de wereld weer in willen en hen een helpende hand bieden“
‘Actief meedoen geeft zelfvertrouwen’
