Persoonsgerichte aanpak

Samenwerken voor minder overlast en de juiste zorg

Als het niet goed met iemand gaat. En de veiligheid is in gevaar, dan werkt iedereen samen. Dat noemen we de persoonsgerichte aanpak. 

Iemand krijgt sneller de zorg die nodig is. Het is ook beter voor de wijk. “Als je elkaar goed kent, dan loopt het als een tierelier.”

Bij Lister zien ze veel. Ze komen achter de voordeur, dat is heel belangrijk

Kim Stomps is expert in de persoonsgerichte aanpak (PGA) voor zorg en veiligheid. Ze is ook coördinator van het team PGA en Hoog Risico Personen. Kim werkt in de gemeente Utrecht.

Kim: “Maak je je zorgen over iemand? Is de veiligheid in de wijk misschien in gevaar? Dan werken we volgens de persoonsgerichte aanpak. Wij zorgen dat iedereen om die persoon  samenwerkt. Om zo de situatie te verbeteren. Zodat iemand de zorg krijgt die nodig is. En er minder overlast in de wijk is.”

Experts

“Wonen in de stad is soms ingewikkeld. Net als de problemen van inwoners. We moeten inwoners met complexe problemen eerder in beeld hebben. Dat geldt voor iedereen die werkt met zorg en veiligheid. Deze inwoners krijgen dan eerder de juiste zorg. En daardoor stopt de overlast. 

Annemieke Tomassen is senior gebiedsmanager Veiligheid. Zij werkt voor de gemeente Utrecht in Overvecht. 

Annemieke: “Het is hartstikke goed om meer mensen zo zelfstandig mogelijk in de wijk te laten wonen. Met begeleiding. Meestal gaat dat goed. Maar soms geeft iemand overlast. Of kan het onveilig of zelfs gevaarlijk worden. Veel mensen werken met zo’n bewoner. Het is belangrijk dat we samenwerken. En dat we samen een goed plan voor die bewoner gaan maken.”

Fijne samenwerking

Daarom hebben we de persoonsgerichte aanpak ingevoerd in Utrecht. Dat doen Kim en haar team van experts. In het kader zie je hoe dit werkt. 

Kim: “We werken veel met Lister samen. En dat gaat goed. Lister-teams zijn goed bereikbaar. Ze zeggen altijd ja als we om hulp vragen. Ze komen achter de voordeur, dat is heel belangrijk. Zij zien veel.” 

Annemieke: “Als partners kunnen we ook zeggen: dit is te ingewikkeld voor ons. Zullen we Lister vragen om deze persoon te begeleiden? De mensen van Lister hebben veel contact met cliënten. Zij werken aan heel praktische dingen met de cliënt. En ze hebben ook nog verstand van psychiatrie. Zo komt er heel veel samen.”

Achterop de fiets bij de wijkagent

Kim: “We hebben zorgplicht. Dat is het belangrijkst. Medische gegevens bespreken we niet met onze samenwerkingspartners. Maar andere informatie kunnen we wel bespreken. We hebben meerdere partners in de geestelijke gezondheid (ggz). Een daarvan is  Lister. 

Iedereen maakt zich om andere dingen zorgen. De politie maakt zich om andere zaken zorgen dan iemand uit de zorg. Lister kan uitleggen wat er aan de hand is als zij iemand zien. Bijvoorbeeld als iemand niet gewelddadig is, maar 3 nachten niet heeft geslapen. We bespreken dan hoe we het beste met deze cliënt kunnen omgaan. Niet met 6 politiemensen ernaartoe. Maar wel achterop de fiets van de wijkagent naar het politiebureau.”

Eerder zorg en betere leefbaarheid

De persoonsgerichte aanpak werkt. 

Kim: “Voor elke cliënt organiseren we een persoonlijk netwerk. Als het nodig is vragen we andere experts erbij.. Dat kost veel tijd. Maar het is goed voor de cliënt. 

Iemand krijgt eerder de zorg die nodig is. En dat maakt veel uit voor de leefbaarheid in de wijk. Daarom willen we snel ingeschakeld worden. En verantwoordelijkheden delen. Om een voorbeeld te geven: bij Lister schrikken ze niet zo snel. Heel spannende situaties doen ze soms lang zelf. Dat is knap. Maar we moeten wel zuinig op ze zijn. Wij hebben veel specialisten die oplossingen kunnen bedenken. Het is belangrijk dat je elkaar goed kent. En dat je weet wat iemand kan doen. Dan loopt het als een tierelier.”

Wat gebeurt er na de aanmelding?

Kim Stomps: ”Wij krijgen via ons aanmeldportaal te horen dat iemand zich zorgen maakt. Vaak is dat de politie of een huisarts. Eerst praten we met de melder. We zoeken uit wie er nog meer betrokken is. Bij de persoon over wie zij zich zorgen maken. Dat kan de wijkagent zijn, de woningcorporatie en schuldbeheer. Maar ook de bewindvoerder, de ggz-behandelaar en de ggz-begeleider. 

We vragen aan de reclassering of er een toezichthouder is. En aan het Openbaar Ministerie vragen we of er lopende strafzaken zijn. 

Daarna gaan we met alle partijen praten. We delen onze zorg. We kijken of andere partijen ook bij deze cliënt vastlopen. En of het beter is om samen te werken. Zo ja, dan beginnen we met de persoonsgerichte aanpak. 

Een van de betrokken partijen informeert de cliënt hierover. Soms kan iemand niet of niet goed lezen en schrijven. Daar houden we rekening mee.  

We kijken naar 12 punten uit het leven van de cliënt. Om te kijken hoe het gaat. Voorbeelden zijn: 

We houden zoveel mogelijk rekening met de cliënt en de betrokken partijen. Zoals met het maken van afspraken. Het liefst overleggen we met alle partners samen. Ook dan houden we rekening met iedereen. Het hangt ook van de ernst van de situatie af. En hoe spannend het is. Soms komen we iedere week samen, soms 1 keer in de 3 maanden. 

We praten ook met organisaties in het strafrecht. Onder andere om hen te vertellen wat iemand volgens ons nodig heeft. Zodat zij hier rekening mee kunnen houden als de cliënt weer iets strafbaars doet.”