‘De verhouding tussen mij en mijn ouders was niet gezond.’
Dieter (24) wordt al zes jaar begeleid door Lister. Bas Noordman, herstelcoach bij De Pauw, is de constante factor. Maar Bas is er niet alleen voor Dieter. Ook voor zijn ouders, Els Bogaard en Iddo Keuning, is hij een belangrijke vertrouwenspersoon.
Zes jaar geleden startte bij De Pauw het project Gezinsbegeleiding. De familie Keuning was één van de gezinnen die mee deden in dit project. Dieter: ‘De verhouding tussen mij en mijn ouders was niet gezond. Het was pappie, mammie en kind en niet vader, moeder en zoon.’ Dieter voelde zich behandeld als een klein kind. Bas: ‘Dieter gedroeg zich ook zo.’ Tijdens gezamenlijk gesprekken kwamen de gevoelens van Dieter én de zorgen en de frustraties van Els en Iddo over de ontwikkeling van Dieter op tafel. Bas: ‘Er is veel openheid en onderling vertrouwen, daardoor kunnen we op een heel constructieve manier werken aan heel kwetsbare zaken.’ Iddo: ‘Bas kijkt altijd goed naar wat ‘oké’ is voor Dieter en voor ons.’ Bas: ‘Ik spreek Dieter aan als volwassen man. Dus als ik ‘s ochtends een afspraak met hem had en hij lag nog op zijn bed. Dan zei ik daar wat van van man tot man.’ Els: ‘Voor ons was dat ook fijn, dan waren wij niet meer de enigen die dat soort dingen tegen Dieter zeiden.’
Iddo: ‘Het is niet zo dat Dieter het probleem is. Wij hebben als ouders ook iets te doen, waardoor we goede ouders voor Dieter zijn en bij kunnen dragen aan zijn groei. Bij Dieters oudere zussen hebben we ervaren dat loslaten lastig is. Een kind met een kwetsbaarheid los laten is gecompliceerder. Enerzijds wil je dat je kind zelfstandig wordt en tot zijn recht komt, aan de andere kant ken je zijn kwetsbaarheden en wil je dus constant beschermen.’
Geleidelijk veranderde er iets in de verhouding tussen Dieter en Els en Iddo. Het mooiste demonstreerde Dieter dat nog wel door aan tafel niet meer tussen Els en Iddo te gaan zitten, maar naast Iddo en tegenover Els. Dieter: ‘Het werd vader, moeder en zoon. De plek tussen hen in voelde niet goed meer.’
Els: ‘Door de betrokkenheid van Bas konden we accepteren en kregen we vertrouwen in Bas als vangnet voor Dieter. Zo ontstond er ruimte om te experimenteren.’
Inmiddels woont Dieter anderhalf jaar in een woning van Lister. In die tijd is er best wel eens wat heftigs gebeurd. Els: ‘We realiseren ons dat we in zo’n situatie niet meer de regie hebben. Die ligt nu bij Dieter met ondersteuning van Bas. Het blijft moeilijk dan op onze handen te zitten. Maar Dieter en Bas zijn nu in charge.’
Dieter: ‘Ik ben heel blij dat ik iemand heb die niet mijn pa of ma is. Met Bas heb ik echt een gelijkwaardige relatie.’ Bas: ‘En wederkerig. Vanavond heb ik gekookt, volgende week kookt Dieter. Ik zie dat Dieter zich nog steeds ontwikkelt. Ik heb echt het gevoel dat het met Dieter wel goed komt.’
Lees nog meer ervaringsverhalen
‘Bij alles hebben we een positieve insteek’
‘Er is altijd iets leuk aan een cliënt’
